ویانای کفش صورتی

بند کفش هایت را که می بندیم(من یا بابا)
بند دلم رها می شود
و تا وقتی که برگردی
دلم با کفش های تو
هزار راه می رود
قربانت گردم
دیگر خوب می دانم
به پای تو که نه
به دست تو پیر خواهم شد.....

شاعرشو نمیدونم( با اندکی دخل و تصرف)

وقتی با بابا میری بیرون دلم هزار راه میره تا برگزدی. اصلا هروقت پیشم نیستی هرچند کم پیش اومده کنارت نباشم ولی میدونی من خیلی بیشتر از اونی که تو بهم وابسته ای بهت وابسته ام.

بیشتر شبا نمیخوابم و فقط به تو نگاه میکنم. مامانی عاشقتم.